بررسی تشخیص نهایی نوزادان بستری شده باشک به سپسیس در بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) زاهدان طی سالهای 1376 و 1377

سپسیس نوزادی یعنی عفونت حتمی در یک نوزاد همراه با بیماری سیستمیک شدید که توصیف غیرعفونی برای شرایط پاتوفیزیولوژیک غیرطبیعی آن وجود نداشته یا غیر متحمل است . میزان وقوع سپسیس نوزادی در رفرنسهای مختلف متفاوت بیان شده که حدودا یک تا ده در هزار تولد زنده در کشورهای توسعه یافته میباشد. حدود 10-20 درصد تمام نوزادانی که با حالت ill مراجعه میکنند یا تشخیص بیماری آنها مبهم است با شک به سپسیس بستری و تحت درمان قرار میگیرند. مورتالیته سپسیس نوزادان با مصرف آنتی بیوتیکها بطور مشخص از جدود 90 درصد به حدودا 10-40 درصد کاهش پیدا کرده است . هر چند بعلت افزایش شانس زندگی برای نوزادان پره ماچور و vlbw مورتالیتی و موربیدیتی سپسیس نوزادان طی 15y اخیر پیدا کرده است . از نظر تظاهرات بالینی عفونت در تشخیص افتراقی بسیاری از نشانه های بالینی نوزادان مطرح است و سپسیس با نشانه های مختلفی در ارگانهای مختلف تظاهر پیدا کند. عوامل مساعدکننده سپسیس نوزادی بطور کلی به 3 دسته تقسیم میشود که شامل فاکتورهای مادری، عوامل خطرساز میزبان و عوامل متفرقه است . در این پایان نامه که به بررسی نوزادان بستری شده با تشخیص سپسیس مشکوک suspected sepsis اختصاص داده شده است . طی دو سال بررسی پرونده های بخش نوزادان بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) زاهدان کلا 135 مورد نوزاد بستری شده با سپسیس مشکوک تحت بررسی قرار گرفت و از 135 مورد تنها 3 مورد همراه با کشت خون مثبت یعنی سپسیس قطعی بود، 29 مورد بدلایل مختلف فوت نموده بودند و 87 مورد همچنان سپسیس مشکوک ماندند و 16 مورد نیز به تشخیص های دیگری رسیده شده بود.